چهارشنبه سوری
شب آخرین چهارشنبه سال مردم روستا (معمولا نوجوانان روستا) بیرون از خانه ، پشت بام یا در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و گاهی اوقات اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند و بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند.
شال اندازی یا شال سالاماق
شب عید با آماده شدن سفره هفت سین که عموماً عبارت از سیب، سیر، سبزه سرکه ، سنجد و سماق و آیینه و آب وسکه است،از راه می رسد.در این شب کودکان و نوجوانان مراسم شال اندازی یا شال سالاماق را نیز انجام میدهند.
در این مراسم آنها شالی را از لبه بام یا روزنه تعبیه شده در سقف (پاجه) به پایین میآویزند و با جملاتی ساده از صاحب خانه درخواست هدیه می کنند.صاحب خانه نیز تخم مرغ،پول و تنقلات و…در شال می پیچد و آن را تکان می دهد و می گوید "خدا مرادت را بدهد" تا بالا بکشند.
(البته با پیشرفت تکنولوژی و فرهنگ،کم کم این آیین رو به فراموشی هستند)
تحویل سال نو
تحویل سال نو نیز مانند دیگر مناطق ایران افراد کوچکتر خانواده به دیدار بزرگان فامیل می روند و آن ها نیز متقابلاً به بازدید آنها می پردازند.دید و بازدید تا روز سیزده فروردین ادامه می یابد.
۲۴ اسفند ۹۴ ، ۰۰:۲۱
نویسنده : مصطفی رضایی جهاندار